Tσούτσα Κατερίνα Τσούτσα Στέλα
Η ζωή σε ενα καστρο ή μια κατροπολιτεια (Το καστρο ως
κελυφος ζωης)
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Το κάστρο ξεχωρίζει στην ύπαιθρο: συμβολίζει την
πολιτική και οικονομική εξουσία του άρχοντα, αλλά είναι
και οχυρό για προστασία. Μέσα στο κάστρο έμενε
ο άρχοντας. Ο πύργος του φαινόταν σε όλη την περιοχή.
Το χωριό με την περιοχή του και το κάστρο με τον
πύργο του άρχοντα αποτελούσαν μια χωροδεσποτεία.
Η χωροδεσποτεία μπορούσε να ανήκει σ’ έναν άρχοντα
γαιοκτήμονα (κοσμική χωροδεσποτεία) ή σ’ ένα
μοναστήρι (εκκλησιαστική χωροδεσποτεία).
Οι αγρότες σε μια χωροδεσποτεία καλλιεργούσαν
τα μικρά κτήματα που τους μοίραζε
ο χωροδεσπότης. Οι αγρότες δεν είχαν δική
τους γη, αλλά την καλλιεργούσαν με όρους και
ανταλλάγματα. Ήταν δουλοπάροικοι, υποταγμένοι
στο χωροδεσπότη. Δεν μπορούσαν να αφήσουν
τη γη τους, μπορούσαν όμως να τη δώσουν στους
κληρονόμους τους, αν πλήρωναν το χωροδεσπότη.
Οι χωροδεσπότες διοικούσαν με τους νόμους της
χωροδεσποτείας αλλά και με τη βία. Εμπόδιζαν
τους αγρότες να αφήσουν τη γη που καλλιεργούσαν,
για να έχουν σίγουρο το νοίκι και τις άλλες
υπηρεσίες τους (πρόσοδοι, αγγαρείες).
Στη χωροδεσποτεία του ο άρχοντας είχε
στρατιωτική, οικονομική και δικαστική εξουσία.
Ο χωροδεσπότης ήταν αρχηγός στον τοπικό στρατό,
μάζευε προσόδους και φόρους και δίκαζε όλες τις
υποθέσεις.
Τι έπρεπε να δίνουν οι αγρότες
στο χωροδεσπότη -->1)Νοίκι για τη γη που
καλλιεργούσαν 2)Ένα μέρος από την
παραγωγή τους κάθε φορά που
χρησιμοποιούσαν το μύλο, το πατητήρι
ή το φούρνο του άρχοντα 3)Φόρους
επειδή οι άρχοντες τους
προστάτευαν στους πολέμους
(τους πλήρωναν σε είδος, είτε
ξεχωριστά κάθε νοικοκυριό είτε
όλο το χωριό μαζί). 4)Πρόστιμα και φόρους
που όριζε το δικαστήριο,
σχετικούς με κάθε ανθρώπινη
δραστηριότητα: τις κληρονομιές, το
γάμο, το εμπόριο κτλ. 5)Τη δεκάτη: ένα
φόρο, το 1/10 περίπου από
τη σοδειά τους, για την
Εκκλησία.
Αν βάλουμε μαζί όλους αυτούς τους φόρους και ό,τι έβαζαν στην άκρη για το
σπόρο, έμενε στους αγρότες περίπου το ένα τέταρτο από την παραγωγή τους.
Με αυτό έπρεπε να ζήσουν και να πάρουν καινούρια εργαλεία ή ζώα. Η αγροτική
ζωή λοιπόν ήταν γεμάτη δυσκολίες και στερήσεις.
Τη μεσαιωνική εποχή όλοι οι άνθρωποι είχαν μεγάλη θρησκευτική πίστη. Πίστευαν επίσης
ότι ο καθένας γεννιέται με μια ορισμένη κοινωνική θέση (αριστοκράτης, αστός ή δουλοπά-
ροικος) που δεν αλλάζει. Για όλους είχε μεγάλη σημασία ο τόπος που ζούσαν (η πόλη, το
χωριό, η γειτονιά τους) και η οικογένειά τους.
Στη δυτική Ευρώπη, όπως και στη
βυζαντινή κοινωνία, οι άνθρωποι
ήταν θρησκευόμενοι. Πήγαιναν σε
προσκυνήματα, νήστευαν, πίστευαν στον
όρκο, στα θαύματα, αλλά και στη μαγεία
(παρά τις αντιδράσεις της Εκκλησίας) και
συνέχιζαν στην πράξη παλιές αγροτικές
ειδωλολατρικές λατρείες. Η φιλοξενία και
η ελεημοσύνη ήταν σημαντικές αξίες
Tσούτσα Κατερίνα
Τσούτσα Στέλα
ΑΠΟ : www.museduc.gr/docs/istoria/b/05_kefalaio_Bpdf
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Το κάστρο ξεχωρίζει στην ύπαιθρο: συμβολίζει την
πολιτική και οικονομική εξουσία του άρχοντα, αλλά είναι
και οχυρό για προστασία. Μέσα στο κάστρο έμενε
ο άρχοντας. Ο πύργος του φαινόταν σε όλη την περιοχή.
Το χωριό με την περιοχή του και το κάστρο με τον
πύργο του άρχοντα αποτελούσαν μια χωροδεσποτεία.
Η χωροδεσποτεία μπορούσε να ανήκει σ’ έναν άρχοντα
γαιοκτήμονα (κοσμική χωροδεσποτεία) ή σ’ ένα
μοναστήρι (εκκλησιαστική χωροδεσποτεία).
Οι αγρότες σε μια χωροδεσποτεία καλλιεργούσαν
τα μικρά κτήματα που τους μοίραζε
ο χωροδεσπότης. Οι αγρότες δεν είχαν δική
τους γη, αλλά την καλλιεργούσαν με όρους και
ανταλλάγματα. Ήταν δουλοπάροικοι, υποταγμένοι
στο χωροδεσπότη. Δεν μπορούσαν να αφήσουν
τη γη τους, μπορούσαν όμως να τη δώσουν στους
κληρονόμους τους, αν πλήρωναν το χωροδεσπότη.
Οι χωροδεσπότες διοικούσαν με τους νόμους της
χωροδεσποτείας αλλά και με τη βία. Εμπόδιζαν
τους αγρότες να αφήσουν τη γη που καλλιεργούσαν,
για να έχουν σίγουρο το νοίκι και τις άλλες
υπηρεσίες τους (πρόσοδοι, αγγαρείες).
Στη χωροδεσποτεία του ο άρχοντας είχε
στρατιωτική, οικονομική και δικαστική εξουσία.
Ο χωροδεσπότης ήταν αρχηγός στον τοπικό στρατό,
μάζευε προσόδους και φόρους και δίκαζε όλες τις
υποθέσεις.
Τι έπρεπε να δίνουν οι αγρότες
στο χωροδεσπότη -->1)Νοίκι για τη γη που
καλλιεργούσαν 2)Ένα μέρος από την
παραγωγή τους κάθε φορά που
χρησιμοποιούσαν το μύλο, το πατητήρι
ή το φούρνο του άρχοντα 3)Φόρους
επειδή οι άρχοντες τους
προστάτευαν στους πολέμους
(τους πλήρωναν σε είδος, είτε
ξεχωριστά κάθε νοικοκυριό είτε
όλο το χωριό μαζί). 4)Πρόστιμα και φόρους
που όριζε το δικαστήριο,
σχετικούς με κάθε ανθρώπινη
δραστηριότητα: τις κληρονομιές, το
γάμο, το εμπόριο κτλ. 5)Τη δεκάτη: ένα
φόρο, το 1/10 περίπου από
τη σοδειά τους, για την
Εκκλησία.
Αν βάλουμε μαζί όλους αυτούς τους φόρους και ό,τι έβαζαν στην άκρη για το
σπόρο, έμενε στους αγρότες περίπου το ένα τέταρτο από την παραγωγή τους.
Με αυτό έπρεπε να ζήσουν και να πάρουν καινούρια εργαλεία ή ζώα. Η αγροτική
ζωή λοιπόν ήταν γεμάτη δυσκολίες και στερήσεις.
Τη μεσαιωνική εποχή όλοι οι άνθρωποι είχαν μεγάλη θρησκευτική πίστη. Πίστευαν επίσης
ότι ο καθένας γεννιέται με μια ορισμένη κοινωνική θέση (αριστοκράτης, αστός ή δουλοπά-
ροικος) που δεν αλλάζει. Για όλους είχε μεγάλη σημασία ο τόπος που ζούσαν (η πόλη, το
χωριό, η γειτονιά τους) και η οικογένειά τους.
Στη δυτική Ευρώπη, όπως και στη
βυζαντινή κοινωνία, οι άνθρωποι
ήταν θρησκευόμενοι. Πήγαιναν σε
προσκυνήματα, νήστευαν, πίστευαν στον
όρκο, στα θαύματα, αλλά και στη μαγεία
(παρά τις αντιδράσεις της Εκκλησίας) και
συνέχιζαν στην πράξη παλιές αγροτικές
ειδωλολατρικές λατρείες. Η φιλοξενία και
η ελεημοσύνη ήταν σημαντικές αξίες
Tσούτσα Κατερίνα
Τσούτσα Στέλα
ΑΠΟ : www.museduc.gr/docs/istoria/b/05_kefalaio_Bpdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου